Op 26 januari trek ik voor vier maanden naar Zuid-Afrika. Hier ga ik stage lopen in de voorziening Vistarus, waar mensen met financiële problemen en daar bijkomende problemen terecht kunnen. Omdat ik veel over mezelf hoop te leren en hoop te groeien en open te bloeien heb ik gekozen voor de webnaam Blommarie. Blom staat voor groeien en bloeien in het Zuid-Afrikaans.

Ek sal kaalvoet loop oor die berge vir 'n bietjie hoop 

- 

Kaap De Goede hoop

Deze week had ik mijn week paasvakantie. Daardoor ben ik met Famke, Ornella en Hadassa gaan rondrijden richting Kaapstad. Onze eerste stop was Knysna. Door het verkeerd rijden en vergeten van paspoorten zijn we daar wat later aangekomen. Juist op tijd om de prachtige zonsondergang te zien aan de Knysna heads. (Daar is de duikproef van de Mol opgenomen) Ons hostel was zeer pittoresk en omgeven door natuur. Van daaruit zijn we landinwaarts gereden naar Oudtshoorn. Eerst zijn we een struisvogelboerderij gaan bezoeken, wat niet anders kan als je in de wereldhoofstad bent van de struisvogels. Daarna zijn we de fameuze 'Congo Caves' gaan bezoeken. De rondleiding werd opgefleurd door een Afrikaanse gids die met humor overal iets over wist te vertellen.

Na Oudtshoorn zijn we via route 62, de route van Zuid-Afrika, omringd door rotsen, naar Swellendam gereden. Zeker de Tradouw pass die we deden was prachtig. Hier viel niet al te veel te beleven, een klein en warm dorpje. We hebben hier een bessen boerderij bekeken waar we likeur en confituur konden proeven. Daarna zijn we naar een elfjestuin gegaan. Dit was niet zo spectaculair maar vooral grappig. Nadien zijn we een plons gaan nemen in het voetbad met zicht op de nabijgelegen bergen. Na Swellendam zijn we doorgereden naar Paarl. Hier logeerden we op de wijnboerderij van Landskroon. Natuurlijk moesten we hier proeven van de wijnen. Het uitzicht hier was prachtig. De wijngaarden, de ondergaande zon. We hebben niet super veel gedaan, maar vooral genoten. Na Paarl zijn we doorgereden naar Kaapstad

In Kaapstad stond Clive ons op te wachten. Zijn programma begon met de Tafelberg, eerst een teleurstelling maar na genoeg wachten, gingen eindelijk de wolken opzij. Het prachtige uitzicht over Kaapstad kwam naar boven. Na de Tafelberg gingen we naar Kirstenbosch. Dit zijn botanische tuinen. Het prachtige hier was dat het gelegen was aan de zijkant van een berg. Tot slot zijn we op donderdag naar Constania geweest. Dit is de oudste wijngaard van Zuid-Afrika. Na een korte rondleiding mochten we wijn proeven met bijpassende chocolade. Valt het te geloven dat we al giechelend de auto ingingen? Voor we naar Clives huis gingen in Simonstown zijn we nog even gestopt op een plaats waar ze haaien opsporen en een strand waar de afgelopen 7 jaar 3 aanvallen van haaien geweest zijn. (P.S. daar zijn we zaterdag gaan zwemmen.)

Vrijdag zijn we eerst naar Robbeneiland geweest. De verhalen die hier ophingen, geven me nog steeds kippenvel. De segregatie van de bevolkte wereld moet zo hard voelen voor gevangenen. Sommigen zaten daar voor 20 jaar in een kamer van 2 op 2. Na Robbeneiland kwam het Waterfront aan bod. Dit is een soort van park aangelegd voor toeristen. Niet zo heel speciaal maar desondanks heel druk. Tot slot zijn we vrijdag de zonsondergang gaan bekijken op Chapman's peak.

Zaterdag zijn we eerst naar een pinguïnpark gegaan. De pinguïns leven op een strand aan de zee. In Boulders beach konden we zelfs tussen hun lopen en zwemmen. Nadien gingen we naar het meest Westelijke en Oostelijke punt van Afrika: Kaap De Goede Hoop. Zo'n 6000km verder ligt Antartica. De natuur maakt alles in je stil. Tot slot zijn we richting Fishershoek gegaan en hebben we op strand gelegen. Omdat we dit al snel beu waren zijn we richting Elsie peak gewandeld. Om 15 uur waren we al terug thuis waardoor we besloten hebben de trein naar Kaapstad te nemen, waar we nog een zeer fijne avond hadden in Long street. Ik heb lekkere tapaz gegeten in een Cubaans restaurant waar we buiten zaten op een gezellig terrasje.

Maandag zijn we er meteen weer kunnen invliegen. Het moeilijke was dat sommige vrouwen die ik begeleidde weg waren. Daardoor moest ik op zoek naar nieuwe vrouwen voor mijn klas en mijn counsel gesprekken. Het nadeel daar aan is dat je opnieuw moet beginnen met je pad waarmee je op weg was. Deze week was een vrij zware week daardoor. Met nieuwe interessante casussen: nieuwe vrouwen met nieuwe verhalen. In de namiddag gaan we nog steeds af en toe naar After care waar we de lagere school kinderen helpen met huiswerk. In tussentijd proberen we ook zo veel mogelijk contact te hebben met de mensen.

Vandaag heb ik in mijn klas de vrouwen laten knippen en plakken. Ze vonden dit zo fijn. Het was echt aangenaam te zien dat de vrouwen luidop lachen door heel het lokaal. Dan weet je dat ze er plezier in hebben. Ik ben ook op zoek gegaan naar hun talenten. De vrouwen waren zeer creatief vond ik.

Vanavond ga ik richting Signa lodge waar ondertussen mama en papa zijn aangekomen. Met hen trek ik morgen richting Tsitsikamma voor een dagje!

Hope, all I can have...

Vorige week zijn we richting het Donkey Reserve getrokken. Dit is een eerbetoon aan Nelson Mandela aan de hand van kunst. Op de grond is er een enorme mozaïek afgebeeld. Er is een kunst wandeling die daar vertrekt. Vandaaruit zijn we richting het oude stadscentrum gegaan. Het was duidelijk merkbaar dat we terecht kwamen in een meer lokale plaats. Toen we richting ons terrasje wouden wandelen werden we begeleid door iemand van de metropolitie. Ook al wandelden we op een drukke baan, vrouwen zouden hier niet alleen mogen wandelen. We waren verrast door de goedheid van deze agent.

In de namiddag zijn we naar de Rugby game geweest. Port Elizabeth - Kaapstad. Het was zalig. Niet alle regels waren even duidelijk maar we hebben ons geamuseerd. In ons truitje en met schmink op ons gezicht zaten we de Kings toe te supporteren, ook al waren ze niet super goed. Ze zijn dan ook dik verloren.

Zondag zijn we in de regen, hier kan het ook regenen, op de dijk gaan wandelen. We wouden graag de vlooienmarkt zien. Ondanks dat het in de regen viel, hebben we wel dolfijnen gezien.

De week was vrij druk. Tussen het counselen door probeer ik nog steeds mee te draaien op de verschillende departementen. Vooral de crèche kan wat hulp gebruiken. Donderdag had ik weer een les gegeven. De vrouwen moesten herinneringen opschrijven. Het heeft zowel voor hun als voor mij heel wat teweeg gebracht. Het deed me beseffen dat er soms meer onder iemand zit dan die persoon laat zien. Daarbij kwam kijken dat het bij mezelf heel wat losmaakt en dat ik niet iedereen altijd kan helpen. Toch zal ik proberen de vrouwen zoveel mogelijk te helpen. Het verleden kan je niet uitwissen maar je kan er mee leren omgaan. En dat is een levensles, voor hen en voor mij. Op het einde van de les vroeg ik hen ook hoe voel je je. Één van de vrouwen zei: Ik heb hoop, dat is alles wat ik kan hebben. Het zal me voor altijd nablijven. 

Because it's still hurting

Vrijdag in de vroege ochtend vertrokken we richting Knysna. Dit is een dorpje gelegen in een baai. Het speciale hier is dat de zee er komt door twee nabije bergen. Het uitzicht hier was onbeschrijfelijk. Omdat we te weinig tijd hadden om de wandeling op één van de bergen te doen, hebben we besloten om de wandeling een andere keer te doen. Na de middag zijn we richting Face adrenaline gegaan waar een aantal van ons bungee sprongen. Ik ben niet gek, voor mij geen bungee. Van daaruit zijn we dan doorgegaan naar Tube 'n Axe in het Tsitsikamma village. Hier sliepen we met 14 op een kamer van de 22 aanwezige Amava studenten. Het leuke was dat er een zwembad, hangmatten en kampvuur waren. We konden met volle teugen genieten.

Zaterdag zijn we met een groep van 15 man de zipline gaan uittesten. Dit is een soort van death ride over verschillende afstanden. De uitzichten die we daar hadden waren zo prachtig. Het ging wel redelijk snel dus moest je goed uitkijken en rond je kijken. Toch was het zo genieten wanneer je over water en bomen zweeft. Na de middag zijn we gaan Kajakken en dreven we met een lilo over het water. Dit was vanop de zee in een kloof. Het voelde zo vrij om daar te kajakken en nadien dan te drijven. De rotsen waren prachtig. Na de lilo mochten we van de rotsen springen. Dit was zo raar. Je voelt je hart stilstaan tot je voeten het water raken. Maar het uitzicht maakte zoveel goed en zorgde voor een aangename ervaring.

Zondag zijn we in de morgen terug naar Face Adrenaline gegaan voor de mensen die twijfelden. Er was een tweede groep dat gesprongen heeft. Ik ben nog steeds niet gek. Het uitzicht was wel prachtig. In de namiddag gingen we naar Tsitsikamma National Park. Hier deden we de watervallenwandeling. Welke meer wandeling was dan waterval omwille van de droogte maar na meer dan een uur wandelen kwamen we eindelijk aan op een waterval die uitmondde in een meer. Waar we natuurlijk in zwommen, ook al hadden we geen bikini aan. De wandeling was wat anders. Zeer zwaar over rotsen. Je moest echt klimmen. Tegen 22 uur waren we eindelijk thuis.

De stageweek is over het algemeen zwaar geweest. Maandag begon ik met het counselen van de dames. De verhalen, die je hier hoort, halen zoveel verdriet en medelijden naar boven. Enerzijds wil je hen zo graag helpen en alles voor hen doen maar anderzijds moeten zij het soms zelf uitzoeken. De verhalen absorberen zoveel energie van me. Dinsdag kreeg ik een verhaal te horen over een crisissituatie die zich in het weekend heeft voorgedaan. Er kwamen messen bij te pas waardoor heel wat vrouwen zich niet meer echt veilig voelen. Dit is het tegenkantje aan een mission station. Geweld of bedreigingen worden niet goedgekeurd waardoor de vrouw op straat staat. Ook al heb je daar een band mee, je moet er mee leren leven. Ook al vraag je je af of ze beter geholpen is.

Woensdag ben ik weer een dagje gaan helpen in de keuken. Een beetje onder de mensen komen en praten fleurt je dag al wat meer op dan heel de dag counselen en op kantoor zitten. Donderdag heb ik mijn eerste creatieve sessie gegeven. Hier heb ik vooral gewerkt om hun te leren kennen. Een tijdslijn, relatiecirkel, stamboom,... wat meer gevoelens opbracht bij de vrouwen dan gedacht. Na de sessie vroeg ik de vrouwen om in vijf woorden te beschrijven hoe ze zich voelden. Hulpeloos omdat ik niets kan doen. Omdat ik moet afwachten. De woorden raakten me tot in het hart.

'And Sad because it's still hurting. You can't wipe out the past.'

Donderdagavond waren Hadassa en ik uitgenodigd bij een babyshower. Zalig om zoiets mee te maken. Eerst werd de acht-maand zwangere vrouw bekogeld met eieren en bloem. Nadien moest ze gaan schooien bij mensen voor melkgeld en allerlei opdrachten uitvoeren. Hoe langer de stoet vrouwen onderweg was, hoe meer volk er zich aansloot. Op het laatste mocht ze allemaal pakjes opendoen. Wat voor mij het hoogtepunt was. Dat gevoel om te zien dat mensen die zo weinig hebben, zoveel kunnen geven, is onbeschrijfelijk. De dankbaarheid straalde van de mama af. En dat zorgde voor een intiem moment tussen alle dames, een hoogtepunt van mijn week. 

Vecht als een leeuw, Zing als een vogel!

Zaterdag hebben we een auto gehuurd. Een Volkswagen Polo en een Peugeot. We zijn met acht dus hebben we twee auto's nodig. Met de auto zijn we dan richting Tsitsikamma gegaan. De weg was prachtig maar werd helaas onderbroken door het iets wat slechtere weer. Onze gemoederen zakten al een beetje omdat we gingen wandelen. Maar gelukkig zijn we niet nat geworden. De wandeling was zeer rustgevend. We konden ons eens goed in het zweet werken en genoten van het bos.

Zondag zijn we in alle vroegte vertrokken richting Addo, een olifantenpark. Er zitten niet alleen olifanten maar ook leeuwen, zebra's, ... Hier zaten we in een gesloten bus maar konden we genieten van de olifanten, het landschap en de andere dieren. Het landschap was zo prachtig. We konden helemaal kijken tot aan de zee. Het natuurgebied was zo groot tussen en op heuvels. Het is daar zo groot omdat dieren kunnen eten van de spekboom en nog andere bosjes wat voor hun de levenskansen vergroot. De olifanten waren beeldschoon. We hebben ze zien eten en water drinken van dichtbij. Deze dieren zijn ontzettend groot en zwaar.

In de namiddag zijn we richting Scotia gegaan. Dit is een game drive dus zaten we in een open auto waarmee we op safari vertrokken. Het leuke was dat deze auto niet al te stabiel reed. Wanneer er kleine bergjes waren, vlogen we allemaal de lucht in. Hier hebben we heel wat dieren gespot: giraffen, buffels, olifanten, everzwijnen, neushoorns en allerlei soorten bokken. Op een bepaald moment hebben we onze auto verlaten. Dit was ontzettend spannend omdat er plots een dier achter je kon staan. We hebben dit vooral gedaan om te wandelen tussen de giraffen. Dat gevoel is helemaal onbeschrijfbaar, zo lange en beeldschone dieren, zo dichtbij.

Na wat koffie of thee zijn we dan naar het tweede deel van het park geweest waar de leeuwen zaten. Momenteel hadden ze drie leeuwen. Een mannetje, een vrouwtje en hun drie jaar oude zoon. Vroeger hadden ze er achttien maar dan hadden ze het probleem dat er geen andere dieren meer overbleven. Daarom hebben ze bijvoorbeeld giraffen en leeuwen in elke een ander deel gezet. Want er blijven nu niet zo veel giraffen meer over.

Na het tweede deel van het park zijn we gaan eten. Een braai met kampvuur bij in het midden van het park. Natuurlijk omringd door poorten maar het gaf toch een spannend en aangenaam gevoel om daar te zijn. Aan een van de twee kampvuren konden we zelfs de sterrenhemel zien. Onbeschrijfelijk! We konden twee andere Melkwegen zien. We hebben een andere planeet gezien. We konden de felste ster zien en diegene het dichts bij de aarde staat. De gids gaf op de terugweg door het park heel wat uitleg over de sterren. Ik voelde me zo sereen en zo open voor al die natuur door heel de dag. De rust en kalmte komt zo over je heen. Een dag om nooit te vergeten!

Van maandag tot donderdag verliep de week iets anders. Hadassa en ik werkten voor het eerst op kantoor. Hier zijn we bezig met administratieve taken, zoals het plannen van workshops. Deze week konden we nog niet echt heel veel doen omdat het counselen en de workshops pas volgende week beginnen. We hebben wel alle vrouwen aangesproken die we gaan counselen en een verdeling op gemaakt. De week duurde deze week maar tot donderdag omdat we vrijdag een half dagje verlof gevraagd hebben om naar Tsitsikamma te gaan. Volgende week meer daarover!

Als iemand je dwingt één mijl met hem mee te gaan, loop er dan twee met hem op.

Vrijdag zijn we in de namiddag naar het Nelson Mandela art museum geweest. In de eerste zaal hingen allemaal werken gemaakt in Zuid-Afrika door verschillende jaren heen. In de tweede zaal hingen foto's omhoog. Een foto die me altijd zal bijblijven is een foto genomen over een township met daarnaast kleine huisjes gebouwd door de overheid in verschillende kleuren. Het beeld roept veel vragen bij me op.

Daarna zijn we door het Sint-Georges park gaan wandelen. We wouden meer doen maar helaas werd ons dit afgeraden op vrijdag na 15 uur. We zijn dan huiswaarts gegaan om te eten en op stap te gaan. We gingen naar de Beershack waar we andere studenten ontmoeten die hier terecht komen via Amava.

Zaterdag zijn we naar de Vlooienmarkt geweest. Hier was het door het 'slechte' weer niet zo heel druk. We hebben onze eerste souvenirs gekocht. We leerden ook de andere kant van het strand eens kennen en zijn gewandeld tot aan de pier. Na de middag hebben we op ons gemak terug gewandeld om dan naar huis te gaan. 's Avonds hebben we een filmavond gehouden.

Zondag zijn we naar een kerk gegaan. Deze was zeer anders met de vorige kerk. Dit was meer een pleidooi waar 2000 man zat. De mis begon met pakkende muziek, live gebracht door een band, waarna de preek van de priester kwam. Het andere met onze kerk was vooral dat zij zich focussen op de toekomst. Ze verspreidden positieve vibes. Bv: Ga altijd voor de overwinning, neem geen genoegen met minder. Als je gescheiden bent, omring je met positieve mensen en behoudt de vrienden die je wilt behouden. Zo spreken ze mensen aan over heel de wereld. 

Deze week heb ik nog een week in de verschillende departementen meegewerkt. Enerzijds wil ik gewoon iedereen zo snel mogelijk kennen, anderzijds lijkt het belangrijk gewoon aanwezig te zijn. Mijn docent stuurde al enkele bestanden door over de 'presentietheorie'. Kort gezegd betekent dit dat je er bent voor de andere en dat je werkt aan het opbouwen van een goede en nabije relatie. De zorg speelt daarbij een belangrijk element maar ook de waardigheid van de andere en het basale erkennen. Dit heb ik proberen doen door gewoon mee te draaien in het systeem van Vistarus. Volgende week maandag ga ik activiteiten beginnen voorbereiden.

Deze week heb ik meegedraaid in de keuken, recyclage en iets nieuws: cutting wires. Hier zijn er allemaal kleine draadjes met koper in. De uiteindes zijn van ijzer waardoor deze gesplitst moeten worden. Dag in dag uit zijn de mensen die uiteinden aan het afknippen. Zodat het ijzer kan gesmolten worden en het koper elders kan gesmolten worden.

Tot slot zijn we deze week ook naar de Bijbelstudie gegaan. Hier lezen vrouwen samen de Bijbel. Dit begint en eindigt met een kort bidmoment. Waar tussendoor linken worden gelegd tussen het alledaagse leven en de Bijbel. Er komen ook verklaringen voor woorden zoals 'God All mighty'. Volgens ons is dit zeer zinvol want het lijkt de vrouwen een bepaalde hoop te geven. Toch zou er wat verandering in het doen er van mogen komen omdat sommige vrouwen liggen te slapen, wat ontzettend jammer is.

De week hebben we gezellig afgesloten met een talentenshow georganiseerd door onze Nederlandse collega's. Vistarus werd letterlijk één familie. Jong en oud kwamen kijken naar wat de kandidaten brachten. De sfeer zat er goed in, helaas viel het naar het einde toe in het water. 

Meedraaien op Vistarus

Afgelopen weekend hebben we het iets rustiger aangedaan. Vrijdag gezellig thuis gebleven. Zaterdag gaan zonnen op het strand. En zondag zijn we in de regen op safari gegaan. Een hele belevenis maar wel zeer leuk om alle dieren te zien. We zaten bovenop een bakkie en kregen een volle laag.

Zondag zijn Wout en Hadassa ook toegekomen. Voor mij toch een beetje een opluchting omdat Hadassa bij mij stage loopt en we dan meer projecten kunnen opstarten. Het klikte meteen en we zijn dan ook direct beginnen brainstormen. Activiteiten opstarten voor de kinderen in de paasvakantie. Projecten organiseren voor volwassenen. Ondersteuning bieden in crèche. Samen denken we veel te kunnen bereiken.

Deze week heb ik drie dagen in de keuken gewerkt. Eens iets heel anders dan recyclage en de crèche. Het is er zeer druk op vlak van werk. Ze werken daar van 4 uur in de ochtend tot 19 uur. Continue is Rocco, de kok, in de weer. Hij loopt van hier naar daar. Na het ontbijt begint hij al aan het avondeten. Dit is enerzijds zelfgemaakt eten: Lasagne, stew, ... Alles op zijn eigen manier. Daarbij maakt hij ook nog koude pasta en slaatjes. Veel voedsel krijgen ze van een winkel in de buurt. Dagelijks gaan er 750 maaltijden de deur uit. De mensen die er werken zijn zeer vriendelijk. Ze zorgen echt voor je als je er werkt door eten te geven, veel vragen te stellen en vooral te zingen. Muziek leeft enorm in alle departementen van Vistarus.

De andere dagen heb ik bij de wasserij gewerkt. Hier is het zwaar werk. Dagelijks wassen ze zo'n 60 machines. Maandag en donderdag de mannenkleren, dinsdag en vrijdag de vrouwenkleren, vrijdagnamiddag de schoolkleren en woensdag de beddenlakens. Daarbij wassen ze ook materiaal uit de keuken en het bureau. Alles wat is gewassen wordt opgehangen aan de waslijn. Door de zon kan alles redelijk snel drogen, des te zwaarder het is voor de werknemers. Als je er werkt, verlies je ontzettend veel zweet. De zware manden worden heen en weer gedragen. De was ophangen voor meer dan 100 stuks kleren vergt ook wat energie. Wanneer alles droog is, wordt alles verspreid over stapels met een nummer op. Elk nummer is een persoon. Na het verdelen, wordt elke stapel geteld en in een ton gestoken voor de mensen.

Ik ben ook gaan helpen op de 'after care'. Dit is naschoolse opvang waar de kinderen uitsluitend huiswerk maken. Over het algemeen krijgen de kinderen ontzettend veel mee waardoor het gemiddelde kind er zeker voor een klein uurtje zit.

Vrijdag zijn we samen met de kleuters uit de crèche naar het bejaardentehuis in de buurt gegaan. De kinderen leerden hier dat je zelfs als het minder gaat nog steeds kan geven. Ze deelden chocolade en Oreo koekjes uit aan de bejaarden. Hiermee kunnen we de week afsluiten en het weekend beginnen. 

Daar waar een drugsverslaafde priester kan worden

Vistarus maakt heel wat mogelijk. Door hun programma's en counseling raken mensen terug op het rechte pad. Vandaag sprak ik met iemand die priester is geworden. Hij was verslaafd aan Heroïne en is dankzij Vistarus en God op het rechte pad gekomen. Vorige week heb ik de crèche ontdekt. Afgelopen week heb ik wat meer ontdekt. Vistarus is een enorm groot centrum, waar mensen logeren maar ook werken. Zo hebben ze een recyclage afdeling, een kookteam en een wasteam.

Deze week heb ik mijn handen uit de mouwen kunnen steken. In de voormiddag heb ik helpen recycleren om enerzijds te voelen hoe het is er te werken, anderzijds om de mensen te leren kennen. Dit hield in: afval sorteren, carton uit dopjes, papieren zakken insmeren met bloem. In de namiddag heb ik huiswerk gedaan bij de jongeren om hen te leren kennen. Mijn mentor en ik hebben drie kleine voorstellen opgesteld. Werken met tieners die niet naar school gaan, werken met alleenstaande vrouwen en activiteiten organiseren in de paasvakantie. Met dat doel wil ik zoveel mogelijk in de werking meedraaien om hun te leren kennen.

Afgelopen weekend was weer een prachtig weekend. Zaterdag zijn we naar de valley markt gegaan. Daar wordt er eten verkocht. Alles zag er zo lekker uit! Helaas kunnen we niet alles proeven. Nadien zijn we doorgegaan naar Valley Vibes. Dit was een lokaal festival waar we onder andere Clique Claq gehoord hebben, een lokale groep die Afrikaans zingen. Ook Majozi wist me te verrassen. Hun leuke deuntjes zorgden voor een verfrissing. Het leuke aan het festival was dat het gelegen was in een park waardoor we een prachtig uitzicht hadden.

Zondag zijn we eerst naar de mis gegaan. Dit was een leerrijke ervaring maar toch zeer moeizaam aangezien de mis in Afrikaans was. Ondanks dat de taal veel op ons Nederlands lijkt, versta je er vaak amper iets van. Iedereen was zeer vriendelijk en verwelkomde ons. Na de middag zijn we richting Schoemanskopf gegaan. Daar geraak je via het Sacramentopad. Het uitzicht hier is onbeschrijfelijk. Jammer genoeg hebben we de acht kilometer niet kunnen afmaken door slangen. Ik kijk nu al uit naar een tweede keer.

De eerste week overleefd.

Het eerste weekend was het hier 30 graden. Dit was voor ons meteen een serieuze aanpassing. Toen we vertrokken was het 8 graden. Nochtans was het voor de locals niet al te best weer. Ze hebben veel wind, maar geen regen waardoor er sprake is van droogte. Gras is bruinig, water mag maar beperkt gebruikt worden. 

We hebben meteen van het eerste weekend hier genoten. We zijn naar de boardwalk geweest. Een soort van Maasmechelen Village, waar winkels & restaurants te vinden zijn. Vandaar uit konden we gemakkelijk doorlopen naar de pier en hadden we een prachtig zicht over de zee. Nadien gingen we iets eten bij Angelo's, een restaurant met zicht op zee. Waarna we naar de lichtwatershow gingen kijken in de fontein van de Boardwalk. 

Zondag zijn we begonnen met een bezoek aan de plaatselijke markt. Een deeltje was rommelmarkt en een deeltje boerenmarkt waar zowel locals als toeristen op afkwamen. We zijn doorgegaan met wat zwemmen in de zee en wat liggen op het strand. Wat misschien niet zo een goed idee was. 'S avonds hadden we duidelijk wat tomaten mee. Na het strand zijn we naar de pinguin relaese gaan kijken. Samrec een opvancentrum voor pinguins liet een vijftiental pinguins vrij die genezen en gezond waren. Ze zouden terugzwemmen naar een eiland ongeveer 35km verderop. Daar waar ze geboren waren. 

Maandag begon mijn eerste stagedag. Dit was wat spannend. Zeker toen ik toekwam en bleek dat ze me vergeten waren. Daardoor ben ik tijdelijk op de creche gaan helpen als vrijwilliger. Hier heb ik mijn ogen opengetrokken. De 'kleuterjuffen' zijn mensen die in Vistarus terecht gekomen zijn omdat ze zelf hulp nodig hebben. In ruil voor hulp, moeten ze werken. De kleuterjuffen weten dus zeer weinig wat ze met de kinderen kunnen doen. De oefeningen zijn veel te moeilijk. De kideren moeten gewoon maar doen, spelen. Ze missen opvoeding, structuur en tot slot liggen ze te dutten van 12.30 tot 15.00. Een heel anderen werking dan bij ons. De kleuterjuffen komen zeer gefrustreerd op mij over omdat ze niks kunnen doen met de kinderen. Als ik op deze plaats blijf, denk ik dat ik hun misschien wel wat kan bieden. 

Maar vanaf volgende week wordt ik elders geplaatst. Het is nog uitkijken waar. Hopelijk kom ik ook meer te weten over de werking van Vistarus.

Goed aangekomen in dit wondermooie paradijs!

Het afscheid nemen, raakte me dieper dan ik had gedacht! Traantjes van ons mama, humor van ons papa,... Toch was ik vrij kalm, ook nog steeds toen ik in de Airbus van British Airways stapten. Een dubbel vliegtuig met twee verdiepen! Onderweg hebben we voor minstens 8 à 9 uur zitten wachten op luchthavens (Londen, Johannesburg) wat perfect was om elkaar te leren kennen. Het spel kaarten werd al snel bovengehaald. Lene, Hannelore en Heleen zijn de eerste medestudenten die samen mij logeren bij Gordon en Connie. De eerste kennismaking was zeer aangenaam. Connie en Gordon komen over als twee zeer open personen die een hart hebben voor studenten. Ze zijn zeer gelovig We zullen zeker verwend worden, wat al bewezen werd door een ijsje na de eerste looptocht. 

The countdown has begun!